واقع گرایی واقعی

1. تأکید بر تجربه و مشاهده

واقع‌گرایی تاکید دارد که واقعیت‌ها باید از طریق مشاهدات عینی و تجربی به دست آیند. محققان باید با دقت و بی‌طرفانه به گردآوری داده‌ها و مشاهدات بپردازند.

2. استفاده از داده‌های کمی و کیفی

واقع‌گرایی تمایل دارد از هر دو نوع داده‌های کمی و کیفی استفاده کند تا تصویر جامع‌تری از موضوع تحقیق ارائه دهد. داده‌های کمی به عدد و ارقام و داده‌های کیفی به توصیف و تحلیل پدیده‌ها می‌پردازند.

3. روش‌های آماری و تحلیلی

واقع‌گرایان از روش‌های آماری و تحلیلی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده می‌کنند تا به نتایج دقیق و معتبری برسند. این روش‌ها شامل آزمون‌های آماری، رگرسیون، تحلیل داده‌ها و مدل‌های ریاضی می‌شود.

4. پایبندی به اعتباریابی و قابل اطمینان بودن داده‌ها

واقع‌گرایی به اعتبار و قابلیت اطمینان داده‌ها اهمیت می‌دهد و از روش‌هایی استفاده می‌کند که بتوانند داده‌های معتبر به دست آورند. این شامل استفاده از نمونه‌های نماینده، تکرارپذیری آزمایش‌ها و پایش داده‌ها می‌شود.

5. روش‌های طولی و مقطعی

تحقیقات واقع‌گرایی ممکن است به صورت طولی (مطالعه موضوعات در طول زمان) یا مقطعی (مطالعه موضوعات در یک بازه زمانی خاص) انجام شود تا دیدگاه جامعی از واقعیت‌ها ارائه دهد.

6. نظریه‌پردازی مبتنی بر داده‌ها

واقع‌گرایی به توسعه نظریه‌های مبتنی بر داده‌های واقعی اهمیت می‌دهد. نتایج تحقیق باید به پدیدآوردن نظریه‌های معتبری کمک کنند که بتواند واقعیت‌های مشاهده شده را تبیین کند.

7. استفاده از روش‌های ترکیبی (Mixed Methods)

واقع‌گرایی در پژوهش غالباً از روش‌های ترکیبی استفاده می‌کند که به کارگیری هر دو روش‌های کمی و کیفی به منظور دستیابی به نتایج جامع‌تر و دقیق‌تر است.

مثال:

یک پژوهشگر واقع‌گرا ممکن است به دنبال بررسی تاثیرات اقتصادی برنامه‌های حمایتی در کشوری خاص باشد. او می‌تواند اطلاعات جمع‌آوری شده از پایگاه‌های داده، مصاحبه با ذی‌نفعان مختلف و تحلیل آماری این داده‌ها را برای تعیین نتایج نهایی به کار گیرد.

انواع واقع گرایی واقعی

واقع گرایی واقعی می‌تواند به انواع مختلفی تقسیم شود که هر یک به شیوه‌های متفاوتی به بازتاب واقعیت‌ها می‌پردازند. در اینجا به چند نوع اصلی واقع‌گرایی اشاره می‌کنیم:

1. واقع‌گرایی انتقادی: این نوع از واقع‌گرایی به نقد و تحلیل ساختارهای اجتماعی و اقتصادی می‌پردازد. نویسندگان و هنرمندان این سبک، سعی می‌کنند تا با نشان دادن نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها، مخاطبان را به تفکر و تأمل درباره مسائل اجتماعی وادار کنند. آثار امیل زولا نمونه‌های برجسته‌ای از این نوع واقع‌گرایی هستند.
2. واقع‌گرایی روان‌شناختی: در این نوع واقع‌گرایی، تمرکز بر روی توصیف دقیق احساسات و افکار درونی شخصیت‌ها است. نویسندگان این سبک، با تحلیل دقیق روان‌شناسی شخصیت‌ها، به بازتاب واقعیت‌های درونی و پیچیدگی‌های ذهنی آنان می‌پردازند. آثار فئودور داستایوفسکی نمونه‌های بارزی از این نوع واقع‌گرایی محسوب می‌شوند.
3. واقع‌گرایی طبیعت‌گرایانه: این نوع واقع‌گرایی بر پایه‌ی مشاهدات علمی و دقیق از طبیعت و انسان بنا شده است. نویسندگان و هنرمندان این سبک، تلاش می‌کنند تا با استفاده از مستندات و تحقیقات علمی، تصویری واقعی و دقیق از دنیای طبیعی و انسانی ارائه دهند. امیل زولا و جک لندن از نویسندگان معروف این سبک هستند.
4. واقع‌گرایی اجتماعی: این نوع از واقع‌گرایی به توصیف و بازتاب مسائل و مشکلات اجتماعی می‌پردازد. نویسندگان و هنرمندان این سبک، تلاش می‌کنند تا با نشان دادن زندگی روزمره و مسائل اجتماعی، توجه مخاطبان را به مشکلات و چالش‌های جامعه جلب کنند. چارلز دیکنز نمونه‌ای از نویسندگان واقع‌گرای اجتماعی است.
5. واقع‌گرایی جادویی: این نوع واقع‌گرایی، ترکیبی از واقعیت و عناصر خیالی و جادویی است. در این سبک، عناصر جادویی و ماورایی به صورت طبیعی و واقعی به تصویر کشیده می‌شوند. نویسندگان واقع‌گرایی جادویی به گونه‌ای داستان‌های خود را روایت می‌کنند که خواننده احساس می‌کند عناصر خیالی نیز بخشی از واقعیت هستند. گابریل گارسیا مارکز با اثر معروف خود «صد سال تنهایی»، از نویسندگان برجسته این سبک است.

هر یک از این انواع واقع‌گرایی، به شیوه‌ای خاص به بازتاب واقعیت‌ها می‌پردازند و هرکدام دیدگاه‌های منحصربه‌فردی را درباره جهان پیرامون ما ارائه می‌دهند.

نتیجه‌گیری

واقع گرایی واقعی با تلاش برای ارائه‌ی تصویری صادقانه و بی‌پرده از زندگی، توانسته است نگاه مخاطبان را به مسائل و معضلات اجتماعی جلب کند و به بازتاب‌دهنده‌ای واقعی از دنیای پیرامون ما تبدیل شود. این مکتب در حوزه‌های مختلف هنری و ادبی تأثیرات بسیاری داشته و همچنان به عنوان یک رویکرد موثر در تحلیل و بازنمایی واقعیت‌های اجتماعی مطرح است.